Call us now:
Πολιτική Αφήγηση – Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2025
«Από την Ομάδα Αλήθειας στη σκληρή αλήθεια της κοινωνίας»
(Σύνθεση: Το Βήμα – newmoney – Powergame – Καθημερινή)
Η πολιτική σκηνή της 16ης Οκτωβρίου κινείται ανάμεσα στη πειθαρχία και τη δυσφορία.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθεί να σταθεροποιήσει το εσωτερικό της μετά τον «σκιώδη θόρυβο» Δένδια–Καραμανλή, ενώ το αγροτικό και οι επικοινωνιακές αποκαλύψεις (ΟΑ–V+O) απειλούν να γίνουν το νέο πεδίο φθοράς. Το ΠΑΣΟΚ βυθίζεται σε κρίση ταυτότητας, καθώς ο Τσίπρας εμφανίζεται εκ νέου ως «συγκροτημένος δεύτερος πόλος».
Τα ΜΜΕ κινούνται από τον φιλοκυβερνητικό ρεαλισμό έως την θεσμική κριτική, συγκλίνοντας σε ένα μήνυμα: η σταθερότητα παραμένει ζητούμενο, όχι δεδομένο.
Από τον ΒΗΜΑτοδότη μέχρι το Θεωρείο, το μήνυμα είναι κοινό: η κυβέρνηση βρίσκεται σε φάση εσωτερικής σταθεροποίησης, όμως κάτω από την επιφάνεια βράζουν τα αγροτικά, οι επικοινωνιακές τριβές και η επανεμφάνιση παλιών «φαντασμάτων» της δεξιάς και της κεντροαριστεράς.
1. Το Βήμα-ΒΗΜΑτοδότης: «Η επικοινωνία ως πολιτικό βαρίδι»
Η στήλη του ΒΗΜΑτοδότη πυροβολεί το κυβερνητικό αφήγημα «διαφάνειας και αξιοκρατίας» αποκαλύπτοντας τη διαπλοκή μεταξύ της «Ομάδας Αλήθειας» και του επικοινωνιακού δικτύου Blue Skies – V+O.
Η υπόνοια ότι η κρατική εξουσία και τα PR γραφεία έχουν γίνει συγκοινωνούντα δοχεία, λειτουργεί ως καμπανάκι για την αξιοπιστία της ΝΔ, τη στιγμή που η κοινωνική κόπωση και το «αγροτικό μέτωπο» δείχνουν τις πρώτες ρωγμές.
Το πολιτικό στίγμα είναι σαφώς αντι-πελατειακό, φιλελεύθερα θεσμικό: το Βήμα υπενθυμίζει ότι η εξουσία πρέπει να παραμένει διαφανής και όχι εργαλείο για επικοινωνιακή αυτοσυντήρηση.
2. newmoney – Dark Room: «Ο Νόμος, η Τάξη και ο Φόβος της Απώλειας»
Το newmoney επιλέγει το στρατόπεδο του κρατικού ρεαλισμού: παρουσιάζει τον Πρωθυπουργό να «παίρνει πάνω του» την τροπολογία για τον Άγνωστο Στρατιώτη, προωθώντας ποινές και αυτόφωρο ως μήνυμα «καθαρότητας και πειθαρχίας».
Η στήλη ταυτόχρονα επαναφέρει τη φιγούρα Δένδια όχι ως αντίπαλο αλλά ως προειδοποίηση προς όσους «ξεχνούν την ιεραρχία».
Παράλληλα, αποδομεί το ΠΑΣΟΚ ως «κόμμα χωρίς ταυτότητα» και νομιμοποιεί τον Τσίπρα ως νέο σταθερό δεύτερο πόλο, με τη φράση-κλειδί: «ο Τσίπρας προσπερνά το ΠΑΣΟΚ».
Πολιτικό στίγμα: φιλοκυβερνητικός πραγματισμός με επιχειρηματική ψυχραιμία — προβάλλεται η ανάγκη για «ασφάλεια, σταθερότητα και προβλέψιμη ηγεσία» έναντι του χάους.
3. Powergame – Big Mouth: «Η Εσωτερική Παρτίδα της ΝΔ»
Η Big Mouth παρακολουθεί τη Νέα Δημοκρατία σαν μια εσωτερική ορχήστρα που παίζει χωρίς μαέστρο.
Οι αναφορές σε συνάντηση Μητσοτάκη–Δένδια, «χρησμούς» Καραμανλή και σενάρια για Στουρνάρα δείχνουν ότι η πραγματική μάχη δεν δίνεται στα έδρανα, αλλά στα παρασκήνια των δελτίων και των γραφείων.
Πολιτικά, το Powergame παίζει τον ρόλο του εσωκομματικού θερμόμετρου: προειδοποιεί για τα όρια της εξουσίας και την ανάγκη εκτόνωσης πριν η εσωστρέφεια γίνει κρίση.
Στίγμα: συντηρητικός ρεαλισμός με ψήγματα καραμανλικής ειρωνείας, προβάλλοντας την ανάγκη για επανένωση των «φυλών» της δεξιάς.
4. Η Καθημερινή – Θεωρείο: «Η Επιστήμη της Εκτόνωσης»
Το Θεωρείο, πιστό στην τεχνοκρατική του σοβαρότητα, προβάλλει τον Χατζηδάκη να τηλεφωνεί στον Μαρκόπουλο και να του αναθέτει ρόλο γενικού εισηγητή στον Προϋπολογισμό — ένα μάθημα πολιτικής ψυχολογίας:
Δώσε ρόλο σε όποιον διαφωνεί, και η φωνή του θα γίνει εργαλείο του συστήματος.
Μέσα από τις λεπτομέρειες (ερωτήσεις για ενέργεια, πίεση βουλευτών), η Καθημερινή δείχνει ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να κλείσει ρωγμές με ορθολογισμό και ενσωμάτωση, όχι με αποκλεισμούς.
Πολιτικό στίγμα: κεντροδεξιός θεσμικός φιλελευθερισμός — υποστηρίζει την πολιτική «διαχείριση μέσω αξιοποίησης».
Το Υποδόριο Μήνυμα
Αν ενώσει κανείς τις τέσσερις στήλες, σχηματίζεται ένα σύνθετο αλλά σαφές αφήγημα:
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πληγωμένη επικοινωνιακά και πιεσμένη αγροτικά, επιχειρεί ανασύνταξη μέσω πειθαρχίας και θεσμικού ελέγχου των εσωτερικών ρωγμών.
Η Κεντροαριστερά παλεύει για ταυτότητα – το ΠΑΣΟΚ ως «μηχανισμός χωρίς πυξίδα» και ο Τσίπρας ως «επιστρέφων αντίπαλος» που ενδέχεται να ξαναγίνει πόλος σταθερότητας.
Πίσω απ’ όλα, ωστόσο, παραμένει το ίδιο θεμελιώδες ζητούμενο: η εξουσία στην Ελλάδα του 2025 εξακολουθεί να εναλλάσσεται μεταξύ επικοινωνιακής μηχανικής και πολιτικής τεχνοκρατίας, με την κοινωνία να παραμένει παρατηρητής και όχι συμμέτοχος.
Discover more from StrategyOnline.gr
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
